Animacje Tomka Bagińskiego

Jestem fanką krótkometrażowych animacji, a może nie każdy wie i docenia polski wkład w tej dziedzinie. Przede wszystkim: Tomasz Bagiński. Chłopak, który jest samoukiem i dla tworzenia animacji porzucił studia architektoniczne. Po pierwszym sukcesie, jeszcze studenckiej produkcji „Deszcz” zdobył uznanie na lokalnych festiwalach, po czym Tomek zaszył się na trzy lata i pracował nad swoją pierwszą poważną krótkometrażówką - „Katedrą” opartą na opowiadaniu Jacka Dukaja (panowie do dziś współpracują, ponieważ Bagiński jest twórcą okładek wszystkich książek pisarza). Opłacało się dążenie do perfekcji, ponieważ „Katedra” zdobyła uznanie największych krytyków, została nagrodzona w 2002 roku nagrodą główną "Best Animated Short" na największym festiwalu animacji i efektów specjalnych SIGGRAPH, a także nominowana do Oscara w kategorii krótki film animowany! Mówiąc szczerze, przeciętny widz, który animacje kojarzy tylko z telewizyjnymi kreskówkami albo hitami Disneya, pierwszy raz po obejrzeniu „Katedry” może nie wiedzieć czym się tak wszyscy zachwycają. Zero dialogów, zero „prawdziwej” akcji, ale jeżeli spróbuje się spojrzeć na ten krótki film z innego punktu widzenia, skupiając się na szczegółach, symbolach można odkryć piękną opowieść o kruchości życia, o miejscu człowieka we wszechświecie.

Po tym wielkim, nagłym sukcesie Bagińskiemu nie uderzyła sodówka do głowy, znów wrócił do zacisznej pracy i w 2004 roku wypuścił w świat „Sztukę spadania” zabawną animację o dziwactwach zasłużonych żołnierzy z zapomnianej jednostki gdzieś na Pacyfiku. Polski animator potwierdził swoją światową pozycję i zaczął cieszyć się popularnością wśród reklamodawców np. razem z grupą innych zdolnych twórców tworząc animację dla Lecha.

Kolejnym znaczącym tworem Bagińskiego był „Kinematograf”, historia starszego małżeństwa i wynalazcy kinematografu (może nie każdy wie, że w rzeczywistości był nim Polak). Nie każdemu przypadła do gustu ta animacja, pojawiły się krytyczne komentarze o obniżeniu lotów przez Bagińskiego, brak polotu, średnie wykonanie. Dla mnie „Kinematograf” otworzył nowy rozdział w twórczości Tomka - zwrócenie się w stronę przeciętnego widza, ponieważ ta opowiastka przesycona jest sentymentalizmem i łzawymi uczucia, czego może nie każdy widz oczekiwałby od tak uznanego animatora.

Ostatnim zwrotem w dokonaniach Bagińskiego jest ukłon w stronę polskiej historii i tworzenie animacji sponsorowanych. W 2010 roku na 600-tną rocznicę bitwy pod Grunwaldem powstało 1,5 minutowy „Grunwald. Walka 600-lecia” i w tym samym roku „Animowana historia Polski” dla polskiej wystawy na światowych targach EXPO w Szanghaju. Bardzo interesujący filmik wzbudzający wiele kontrowersji ze względu na pominięcie wkładu w historię postaci kobiecych (jedyną kobietą w całym 8-minutowej animacji jest baba na traktorze w PRL-u) oraz pominięcie co niektórych wydarzeń historycznych, ale moim zdaniem dla międzynarodowej publiczności jest to znakomity skrót prezentujący losy Polaków na przestrzeni dziejów i nic innego jak efektowna, krótka animacja nie przedstawiłoby lepiej takiej różnorodności zdarzeń.

W tym roku na rocznicę powstania warszawskiego planowana była premiera „Hardkor 44”. Niestety ze względu na rozmach animacji (miała trwać ok.20 minut) i brak obiecanych dotacji państwowych, prace nad tą animacją zostały wstrzymane. Być może Bagiński pracuje już nad czymś nowym, ale na razie nie zdradza się ze swoimi planami. Pewne jest, że na pewno za jakiś czas znowu o nim usłyszymy i spotka nas nowa, bajeczna niespodzianka w postaci animowanego cudeńka.